Wat wil ik worden als ik later groot ben?

Leon - Rabanal, 86 km, 6 graden bij vertrek, 30 bij aankomst, weinig wind. De laatste vijf etappes zijn begonnen en niet de minste. Rabanal (1156m)  ligt op de klim naar de 1500 meter, waar de Cruz de Ferro staat. Vandaag ook vergezichten, maar anders dan de meseta. Het landschap stijgt en de begroeing wordt dunner. Een vraag die me de laatste tijd wel eens bezighoud, is de vraag waar mijn toekomst ligt. Als ik hem uiteenrafel, dan kom ik bij een andere vraag die niet zozeer gaat om wat ik nu doe, maar meer om waarom ik doe wat ik doe. En daar kan ik verder mee. Egoistisch als ik ben probeer ik vooral de dingen te doen die ik leuk vind en dat is zo gemakkeijk nog niet. Daar heb ik andere mensen voor nodig en zoveel mensen zoveel richtingen. Het gesprek, de klik, het zoeken naar de overeenkomsten en het luisteren (netwerken in managementtaal) helpen mij niet alleen verder, maar vind ik ook leuk en dat met zoveel mogelijk verschillende  mensen. Er zijn altijd mogelijkheden, hoe klein ook. Vriendelijkheid en weten wat je wilt en en wat je samen voor elkaar kunt krijgen, brengt je altijd verder. Overstijgend komen dan vragen in beeld waar je bezieling ligt, of je er zelf in geloofd en voor wie je het allemaal doet. Waardering speelt, ik zal het niet ontkennen, bij mijzelf ook een rol. De schouderklop die niets kost geeft meer energie dan...ja, zeg het maar. Hoe mijn pad verder loopt is ook afhankelijk van de energie die ik ervan krijg, het plezier en, misschien wel het belangrijkste, de energie die ik bij mensen zie waar ik mee samenwerk. Af en toe heb ik het gevoel dat dingen automatisch gaan en ik weet dat ik een aardig eigen kompas (intuitie) heb bij het maken van keuzes. Ieder zijn eigen camino en erover nadenken alleen al geeft mij al energie.