De Benedictijnen

Sahagun - Leon, 71 km en fietsweer zoals je op een ZONdag  mag verwachten.  Vroeg vertrokken, want ik sliep (weer eens) in een Benedictijnenklooster en dan moet je er vroeg uit. Benedictijnen zijn mij niet helemaal onbekend. Enkele jaren geleden bestond een deel van de buitenlandstage van de master van de Politieacademie voor mij uit een stilte-retraite bij de Benedictijnen in Monastre de Chevetogne. Het klooster ligt verscholen in de bossen van de Belgische Ardennen en de stilte wordt er betracht. 7 dagen zonder internet, TV, radio, krant of buitenwereld, kamertje met bed, bureau en klerenkast, uitzicht bomen. Zie je dat al voor je met Paul van Mullekom?? Benedictijnen proberen de verschillen tussen christenen te verminderen en hebben in Chevetogne een Latijnse (katholieke) en Byzantijnse (Russisch Orthodoxe) kerk. De eerste drie dagen herken je wel als het afschakelen aan het begin van je vakantie, maar in de volgende dagen passeren diepere lagen, zeg maar je levenspad tot nu toe en wat wil je nog toekomstgericht met je leven (beetje de Camino). Hoewel ik weet dat ik normaal een rampagenda heb vol met control, was deze week super. Het mooiste geluid dat er bestaat is volstrekte stilte en de rust die je dat geeft. In Chevetogne zitten monniken ( waaronder oud Bisschop Bar van Rotterdam), in Sahagun nonnen. Ook hier de serene rust in de kloostergangen en wij werden uitgenodigd voor het avondgebed in hun kapel waar de non op het orgel volgens mij andere noten had dan haar collega's aan gezangen ten gehore brachten. En eerlijk is eerlijk, beter een knappe Afrikaanse non om tegenaan te kijken, dan een ouwe Belgische monnik...zo, nu kan ie wel weer. Ik ben aangekomen in weer een fantastische Spaanse stad, Leon, we gaan het beleven!