Authenticiteit

Leon, de laatste rustdag, 28 graden en een lommerrijke dag in een voormalige Koningsstad. Het fietsen op de meseta de afgelopen dagen met geen einder voor ogen heeft wel overeenkomsten met vandaag. Lege tijd noem ik het, zoals ik in een eerdere blog wel eens verwoordde. Ook tijd voor verdieping en het ruimte geven aan gedachten of juist gedachtenloos zijn (ooit geprobeerd?). Tijd zonder externe zenders, tijd voor jezelf. Want wanneer zijn we nu onszelf? Dikwijls bepaalt onze context en anderen ons gedrag, ons handelen, wat we denken en zeggen. En uiteraard onze eigen conventies die er altijd zijn als kaders voor ons gedrag. Zijn we wie we echt zijn, zeggen we wat we echt denken of houden we toch altijd rekening met....? Ik moet terugdenken aan Godfried IJsseling, een bijzonder iemand, waar ik een leergang Empathie van heb gevolgd en schrijver van de boeken Persoonlijke Ontwikkeling en De weg van de eenvoud. Ook passeert een van de hoofddoelen uit de master van de Politieacademie die luidde "Wie ben jezelf?" (de politie wordt in 9 van de 10 gevallen te hulp geroepen bij narigheid of problemen en nooit wordt gebeld als er feest of taart is en dan is het in ieder geval handig om zelf goed geaard te zijn). Echtheid of authenticiteit zijn niet zo gemakkelijk als het lijkt want wie kent je nu eigenlijk echt? Zelf denk ik wel eens aan de metafoor van een taart met allemaal punten die stuk voor stuk een deel van jezelf vormen. Hoeveel taartpunten geef jezelf bloot en welke rollen speel je nog meer in het leven? Wat mij helpt is om bij mezelf te blijven, want wat ik voel, geloof of denk is van mij. En wat mij wel eens helpt is samen met anderen durven verkennen, brainstormen (=managementtaal) of filosoferen over authenticiteit. En dat allemaal met het modewoord en elkaar wijs makend dat we in een veilige omgeving met elkaar zitten;-) Loesje schreef eens een poster met de tekst: "Misschien moet je jezelf eerst tegenkomen......voordat je het kunt zijn".