Het land van aankomst

Santiago de Compostella, een gemoedelijke plaats met wel een wat hoog toeristengehalte. Het regent vandaag, dus 1 dag eerder aankomen heeft zich geloond. Wat heeft mij de camino gebracht, ik zou er een boek over kunnen schrijven (ja, Gerard!), maar dat is nu ook weer niet de bedoeling. Het land van aankomst valt 400 % mee,  Spanjaarden zijn erg vriendelijke mensen, kunnen die Fransen nog wat van leren.  Heerlijk land, lekker eten en drinken, gemoedelijke sfeer, prachtige landschappen. Overigens, de poloticoloog Paul Scheffer schreef een boek met als titel Het land van aankomst en dat gaat gek genoeg over Nederland en de mensen die van elders hun heil zoeken in Nederland. Verplicht leesvoer als je wat wilt begrijpen van het (mis)lukken van onze multiculture samenleving. Stilstaan en bezinning met behulp van de camino, iedereen zou het moeten doen en hoe weinig nemen er de tijd voor of gunnen het zichzelf niet? Het verrijkt je als mens, geeft je weer ontzettend veel ideeen en inspiratie en je denkt eens wat dieper na bij de mensen waar je mee omgaat en/of je leven mee deelt. En, zeker niet te vergeten, de mensen passeren die je liefhebt (lees de filosoof Erich Fromm, Liefhebben, een kunst en een kunde). Aan het eind natuurlijk niets dan goeds, maar toch, wat viel nu mee en tegen? Ik had me voorgenomen geen dagen in de regen te gaan fietsen, maar dat viel best wel mee, het was niet koud en het heeft ook wel iets. En, je krijgt geen beter gevoel dan dat je bij tegenslag juist het andere doet dan wat je voorgenomen had. De wind in Noord Frankrijk was lastig, zeker als je snelheid daardoor niet boven de 10 km per uur uitkomt en als je bergaf door de tegenwind bijna stil komt te staan. Een wereldfiets, die Koga, geen materiaalpech (dus geen lekke band) en juist bij het extreme, stevige bergafrit of max kracht zetten op de pedalen als het steil is, kom je erachter dat je klasse materiaal hebt (dank adviseurs!). 2581 km gefietst, het is verslavend, ik zou zo terugfietsen. Als je je eigen conventies doorbreekt (hoezo fietsen? Gaat er geen bus?), dan ontdek je nieuwe werelden en je kunt zoveel meer dan je denkt. Nog meer te wensen? O, ja, met de fiets naar Rome, met de motor naar de Noordkaap, Birma verkennen, de Patagonie express, Andalusie, koffie op Times Square, de Zijderoute, fotograferen in India, een mojito in de reggea bar Sama Sama op Pangandaran, de Transsiberie express of gewoon lekker eten bij Mario in Kaldenkerken. Eerst asperges als ik thuiskom, als ze er tenminste nog zijn. Maar ook zeker zin om weer aan de slag te gaan, er liggen leuke uitdagingen te wachten. Het eerste MT voorstel heb ik al gereed; de camino als selectie instrument voor kwartiermakers en coordinatoren......uiteraard met terugwerkende kracht.  En, ik kan het niet laten, met een knipoog naar de titel van mijn blog, lees Eckhart Tolle, De kracht van het nu. Tot slot, ik realiseer me dat de lezer een stukje meer van me te weten is gekomen, laat het de verbinding ten goede komen. Hablamos entre si!