Verlangen houdt nooit op!

Logrono - St. Domingo (geen WIFI in St. Domingo, dus nu pas),  21 graden, 65 km en beetje regen, wat heet, het plensde om 09.00 uur, dus ik besloot, doordat ik eerder stevig had doorgefietst, dan maar een dag niet nat te worden en in Logrono te blijven. Geen probleem zei de vriendelijke chef, tenminste dat dacht ik. Na het ontbijt bleek het pension complet te zijn, dus ik moest moven.  Toeval bestaat niet, ik geloof eerder dat het je toevalt, dus het moest zo zijn en fietsen maar. Regen hield op (want boven hebben ze kennelijk na die bak met water in Frankrijk enige clementie met me!) en het werd nog redelijk weer. Die droom van die brandweerauto (zie eerdere blog) kwam natuurlijk wel een beetje uit en aan het verlangen werd tegemoet gekomen. Maar zoals altijd, het bezit is het einde van het verlangen en dan verlang je weer naar meer of iets anders. Van (speelgoed) brandweerauto naar brandweerman enz enz. En als ik in het buitenland was, dan moest de plaatselijke brandweerkazerne bekeken worden. Maar dat gaat, gek genoeg, ook over. Vanmiddag kwam ik langs een grote brandweerpost en nee, het gevoel van binnenkijken is niet meer. Zelf noem ik dit het gevolg van kunnen loslaten. Als je kunt loslaten, kun je groeien, kun je verder. Wat je hebt ervaren, kun je al, daar zit het hem dus niet meer en de uitdaging gaat verder, daar groeit het verlangen weer.  Roald tekende het treffend met twee cirkels, "your comfort" zone en daarbuiten een cirkel met "where the magic happens".  Iemand anders zei onlangs tegen mij: wat jij nu doet kun je al, dus ligt je uitdaging ergens anders. Als je volgens mij kunt blijven verlangen, dan zul je nooit indutten, dan zul je altijd dynamiek ervaren, dan durf je je grenzen op te zoeken en dan haal je het beste uit jezelf. Zonder wrijving geen glans, zeggen ze wel eens. Ik zou daaraan toe willen voegen, als je blijft verlangen, dan blijft het heerlijk smaken!