Vroeger droomde ik van een brandweerauto

Charroux - Angouleme 70 km door hondeweer (en die heb ik zelfs niet buiten gezien!). Het waait weer stevig, zuidenwind, en het regent bij vertrek. Het gebied is, bij mooi weer, prachtig. Ik stop regelmatig om de massa's water vast te leggen die zich een weg zoeken door parken en overgelopen sloten en beken. Twee maal springt een ree voor me de weg over en het is een mooie dag om eens terug te denken aan vroegere tijden, want daar zit wel een overeenkomst met het vasthouden van het einddoel van de camino. Vroeger (lagere school) droomde ik regelmatig van een echte brandweerauto. Als ik maar zorgde dat sommige dingen lukten, dan kreeg ik als beloning een echte grote brandweerauto. Nooit gehad natuurlijk, maar de verbeelding die zich manifesteerde in de droom hielp me wel verder. Volgens Borsato zijn dromen bedrog en mijn moeder zei altijd, "Paul, die gelooft zijn eigen verhalen nog". Wat zou daar overigens mis mee zijn? Dromen geven ruimte aan denkbeelden die inderdaad wel eens buiten alle realiteit gaan, maar met dromen heb je ook fantasie en kun je bijv. Out of the box denken. De overeenkomst zit hem voor mij in de doelen. Als ik, ondanks de tegenwind en de regen Reims haal, dan wacht de champagne op me, ik kruis al verschillende keren de snelweg naar Bordeaux en die wijn zal smaken straks! Ik moet regelmatig terugdenken aan passages uit het boek van Gerard, waarin hij zich, als het tegenzit, hardop afvraagd hoe hij toch op dit onzinnige idee gekomen is om naar Santiago te fietsen. Inderdaad verwens ik de wind, maar afzien? Ach, een beetje pech met het weer en blijven dagdromen van wat er te wachten staat in....vul maar in. Ik weet ook van mezelf dat ik scenariodenker ben, waarbij ik meestal een maximaal aantal opties verken. En dat past wel bij elkaar, dromen, scenariodenken, fantasie, een beetje lef hebben en ervoor gaan, want wie geen dromen meer heeft, heeft geen toekomst.