Running on empty?

Compiegne - Rueil, 114 km. Ik wijk af van mijn schema, Van Compiegne naar Chartres is 192 km en ik had dat in gedachten voor drie etappes, temeer daar er wat stevige, weliswaar kleine ( 3 km 7%) in zitten en echt klimmen had ik nog niet gedaan. Ook nog verslapen in Compiegne en pas om 10 uur op de fiets. Vrij snel eerste klim en die viel niet tegen, daarna de eerste andere Santiago gangers, een ouder echtpaar uit Zevenbergen, achterop gefietst. Ze zaten te rusten en dat begreep ik wel. Aan de fiets nog een aanhanger en ze hadden alles, maar dan ook alles bij, je kent die Nederlands wel, we gaan op vakantie en wat nemen we allemaal mee....Ik ben ze na mijn eigen stop nog voorbijgefietst, maar dat ging echt langzaam. S'middags zat ik zo op 60 km en het was 15.30 uur, dus doorfietsen, doen we er toch 2 ipv 3 dagen over. Kom ik ook nog in een Rotary buitenfestijn terecht, waar men bij een kasteel voor het goede doel geld bij elkaar probeerde te brengen. Ja, die Hollander op de fiets, het moest niet gekker worden en toen ik me bekend maakte als Le President de Rotary Club Land van Gelre in Venlo, ja toen was er zelf sprake van een oploop. En het goede doel? AED's, laat dat nu ook geen onbekend terrein voor me zijn, ze begrepen er helemaal niets van. Nog nooit fransen zoveel moeite zien doen om engels te praten. De dag ging snel en voor ik het wist was het 18.30 uur, oei en toen nog een slaapplaats. Niets te vinden, dorp na dorp, alleen maar dichte rolluiken. Eindelijk (20.00 uur) als enige gast in een klein, half afgebouwd hotelletje, maar eten, nee dat was hier niet te krijgen. Zonder bagage naar volgende dorp en daar wist een stelletje half dronken fransen op een terras het zeker; nog twee kilometer. Mijn honger won het van de argwaan, maar helaas, ook niets. Terug naar mijn slaapplaats en de herbergier zag me al aankomen, nu al terug? Kort en goed, binnen 5 min stond er stokbrood, ham, kaas, cola en een toetje voor mijn kamer, geweldig! Ook nog iets over zadelpijn en andere kleine ongemakken. Die zadelpijn valt wel mee, met zaforelle en natusan kom ik een heel eind, terwijl ik toch niet gezegend ben met breder zitvlak zoals de andere helft van onze wereldbevolking. Ook niet echt spierpijn, wel een leeg gevoel aan het eind van de dag in mijn benen en, tot mijn verbazing, blaren onder mijn voet. Kun je nagaan als ik zou gaan lopen naar Santiago, niet aan mij besteed. Tot slot geen internetbereik voor die ene hotelgast, dus de blog 1 halve dag later, ik heb nu middagpauze halverwege Rueil - Chartres. En Running on empty van Jackson Brown vond ik wel toepasselijk voor gisteren. Overigens prachtige CD ( jaren '80) met de klassieker 'Stay', en dat doet je tijdens zo'n fietstocht weer denken aan mijn eerste liefde, het was ons nummer.